Droog weer met toch klimmen en dalen van Oberdrauburg naar Kamering

Gewekt met luide knallen en fanfare, vandaag is het Kirchtag. Dus knallen mag. Vanaf 6:00 uur geht es loss!! Lekker begin van de dag, dus!

Maar het ontbijt maakte veel goed. Met een goed gevulde maag op weg via de plaatselijke bakker voor plaatselijke lekkernijen gaan we op het (fiets) pad. We laten gasthof Pontiller achter ons. Via Dellach am Drautal over paden langs bossen en een aantal witte wieven  richting Lind am Drautal. Wie kent deze plaatsen niet.  Zeker als we het hebben over Sint Peter in Holz.  Om zo uiteindelijk in Spittal aan te komen.

De tweede dag op de fiets en we hebben beiden nog geen last van pijnen onder de gordel. Komt dit door de kortere afstanden? Of is het de warmte die ons nog geen parten speelt? Wie zal het zeggen. Dit was op onze tocht naar Santiago wel anders! Wat we wel merken is het veranderende landschap. Daar waar we bij het verlaten van Toblach door een dal reden waar naast bossen ook veel grasland voor vee te vinden is komen we nu door een dal met veel landbouw grond. Veel ruimte voor gewassen. Alles behalve de mais is al binnengehaald. Ook zien de dalen er breder uit.  De bergen blijven redelijk hetzelfde, hoewel er op de ene wand meer skipistes te vinden zijn dan op de andere. Maar ja, variatie in ons uitzicht is ook van belang. Wat we wel overal tegen komen zijn de houtfabrieken. We mochten ons op de fiets nog eens gaan vervelen.

Net op een moment dat we wat gedesoriënteerd raakten werden we in de buurt van Greiffenburg gered door de door de plaatselijke boer aangebrachte wegwijzer. Gelukkig ....... Oostenrijks trots is ook te krijgen in Honolulu, Hong Kong, New York en Amsterdam.  Je moet er alleen wel een blokje voor om. Maar ...... dan heb je ook wat!  In Lendorf komen we een stukje Romeinse architectuur tegen. Helaas voor Gerard en mij is het alleen te zien van achter het hek. Dus dan maar even foto’s van achter het hek. Tijdens die kleine stop ontdekten we ook dat temperatuur een het toenemen was. De zon brak meer en meer door. Het zweten was begonnen, zo ook het gevoel onder de gordel.  Na 70 km werd het tijd voor het bereiken van ons tweede verblijf. In Kamering hadden we geboekt bij een Nederlands gezin uit de buurt van Nijmegen. de familie van Londen runnen daar Haus Kathan. Weer gezellig met ons tweeën op een kamer. Altijd feest.   Na een kippenschnitzel, friet en een Salade aangevuld met een heerlijke Weizen is het uiteindelijk redelijk slapen. Tenminste als er daar niet die ene mug was geweest. Zzzzzzzzz zzzzzzzoem.