Van Unterbruggen naar Lavamünd, Eten of geen eten. Dat zullen we weten in Lavamünd

Goed geslapen en vitaal weer uit ons “gezamenlijke” bed. Gerard was duidelijk niet blij met de jagerherrenschnitzel  die ik gisteren heb gegeten. Het was weer niet te harden vond hij. Overdrijven is ook een vak. Ik heb in ieder geval goed gegeten. Schnitzel (what else) met paddestoelen en een vette saus. Dat zou het een en ander kunnen verklaren. Aangevuld met een heerlijk koude Weizen. ( ook what else) Gerard had een fijne kippenschnitzel met kartoffelen in boter gegaard. Hij reageerde daar minder op. 

Na weer een stevig ontbijt maar weer op pad. Met prachtig weer in het vooruitzicht zou het heerlijk fietsen worden. Dat is dan ook gebleken . Niet zo warm als gisteren maar toch weer lekker warm. In Kamerling was ons door Jürgen van Londen verteld dat na de derde dag het klimwerk wel verdwenen zou zijn. Nou! Dan hebben we blijkbaar de verkeerde route gevolgd. Het was de ene na de andere rottige klim. Telkens na de bocht die we we voor ons in het vizier hadden kwam er weer een andere. En soms nog stijler dan de voorgaande. Maar goed dat weet je wanneer je in Oostenrijk fietst. Niet zeuren dus Meijer! Het rijden door dit land laat ons weer eens voelen hoe het is om meerdere dagen achter elkaar te moeten klimmen. Alles begint nu toch zeer te doen. Het was al niet goed daar beneden. En daar heeft de sauna ook niet bij geholpen. Maar goed. Zoals ik net al schreef, niet zeuren. 

Vandaag stond er weer een traject van een kleine 70 km. Langs de Drau en over diverse  bruggen en een dam. We hadden het vooruitzicht dat in het dorpje Lavamund het vandaag voor veel horecabedrijven Ruhetag zou zijn. Het was de ook even afwachten of we ergens een warme hap zouden kunnen bemachtigen. 

Vandaag heeft de tocht ons weinig via dorpjes geleid. Veel door bossen, landbouwgronden en lange wegen langs de Drau. Daar weet sporen gevonden van de dieren die er leven. Zo hebben we vandaag meerdere sporen van bevers gevonden. Daarnaast ook natuurlijk veel zwanen gezien. Ook zijn we er weer eentje tegengekomen. En dan heb ik het natuurlijk over mijn nachtmerries of dagdwalingen. Een witte wief. Ze hing aan de muur van een van de eerste huizen die we voorbij reden. Maar ze was wel mooi! Op haar manier dan wel te verstaan.

In het dorp Ruden  wilden we brood halen. Maar helaas ook daar Ruhetag en dat wat daar niet aan deed was dicht tussen 13:00 uur en 15:00 uur. Dus weer geen calorieën om verder te kunnen. Daar raakten we met twee ouderen aan de praat waarvan we hoorden dat alles docht was. Een van de vrouwen, met nog drie voortanden in de mond en een regenjas aan keek naar de buik van Gerard toen we opmerkten dat we vanavond ook waarschijnlijk geen eten zouden krijgen. Ze merkte toen op dat Gerard dat volgens haar vandaag wel  zou overleven. Ach. What else!

Bij Bleiburg moesten we een behoorlijk hoge en lange brug over. Nu heb ik een beetje last van hoogtevrees. Hoe mooi het uitzicht ook was, ik was blij toen ik eroverheen was. En ach om het feest compleet te maken even daarna nog een fijne brug. En deze bewoog ook nog toen we er overheen reden. 

Met nog 8 km te gaan leek het alsof we bergen wel een beetje achter ons gelaten. Maar daarvoor in de plek kwam het vals plat. En dat wil je ook nog wel voelen na een fijne dag op de fiets. Wat het eten betreft...... bleek inderdaad alles dicht te zijn. Dus maar langs de plaatselijke supermarkt voor twee maaltijd salades, een koude pizza en een broodje. Gelukkig hadden ze daar ook nog wat blikken met iets anders. Een dag weer gefietst is een dag weer geleefd.  Morgen de laatste etappe. We rijden dan Slovenië in en gaan dan naar Maribor. Daar inmiddels zweer een hotel  We kunnen niet wachten. Tot morgen.